Θέσεις του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Βιομηχανίας για το θέμα των συμβάσεων εργασίας.
ΘΕΜΑ: Θέσεις του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Βιομηχανίας για το θέμα των συμβάσεων εργασίας
Αξιότιμη κα Υπουργέ
Μόλις ένα χρόνο πριν, ο πρωθυπουργός της χώρας δήλωνε με σθένος πως οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας, της ανάπτυξης και της εργασιακής ειρήνης, δήλωση η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με όσα βλέπουν τελευταία το φώς της δημοσιότητας, φέρνοντας κυριολεκτικά τους εργαζόμενους στην ιδιωτική οικονομία έναν αιώνα πίσω.
Ο Π.Σ.Χ.Β. θεωρεί υποχρέωσή του να τοποθετηθεί επί της συγκεκριμένης ανησυχητικής εξέλιξης επισημαίνοντας τα κάτωθι:
• Η απαίτηση της τρόικας να υπερισχύουν υποχρεωτικά οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, διαμέσου της εικαζόμενης δήλωσης ντροπής «ας προσέχατε», αποτελεί την θρυαλλίδα η οποία απειλεί να ανατινάξει όλες τις προσπάθειες γενεών εργαζομένων για αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης. Το παράδοξο όμως είναι ότι αυτή η προσπάθεια δεν ήταν μόνο των εργαζομένων αλλά και των εργοδοτών. Την τελευταία 25ετία ο Σ.Ε.Β. με την καθοδήγηση του κου Αναλυτή ανήγαγε την διαπραγμάτευση κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων σε μία από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του, διασφαλίζοντας εργασιακή ειρήνη, αλλά και αποκλείοντας κρατικές παρεμβάσεις, στηριζόμενος στις συμφωνίες εργαζομένων-εργοδοτών.
• Η οικονομική ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα συνδέονται με άλλες υποδομές και προσπάθειες που δε σχετίζονται με μισθολογική εξαθλίωση. Είναι από όλους αντιληπτό πως η υπό όρους κατάργηση του ελάχιστου εισοδήματος θα οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε αθέμιτο ανταγωνισμό, αφού αυτές που με πραγματικές ή εικονικές αιτίες μπουν στην φημολογούμενη άρση ισχύος των κλαδικών συμβάσεων, θα αποκτούν ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι υγιών επιχειρήσεων που δεν θα υπαχθούν σε αυτή την ρύθμιση. Σε μια κοινωνία που ζει, συνεπεία της οικονομικής, τη δική της κρίση αλληλεγγύης και αξιών, αυτό θα είναι η ταφόπλακα σε οποιαδήποτε ελπίδα ανάκαμψης.
• Πώς η κυβέρνηση και ο Σ.Ε.Β. θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα ότι σε μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν υπάρχουν σωματεία εδώ και αρκετά χρόνια; Ποιοι θα είναι σε αυτή την περίπτωση οι κοινωνικοί εταίροι; Μεμονωμένοι υπάλληλοι που τρέμουν για το μέλλον το δικό τους και της οικογένειάς τους και οι οποίοι ουσιαστικά θα κληθούν να πουν «ναι σε όλα» υπό την δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης; Αλλοδαποί εργαζόμενοι που με πιθανή απώλεια της εργασίας τους θα χάσουν και το δικαίωμα διαμονής τους στην χώρα;
• Τέλος, δε μπορεί να γίνει αντιληπτό πως η περιβόητη Ανάπτυξη, η οποία είναι και το ζητούμενο αυτή την ώρα, περνάει μέσα από την εξαθλίωση των δυνάμεων της εργασίας και του ιδιωτικού τομέα, όταν το πρόβλημα εμφανίζεται στο δημοσιονομικό έλλειμα, γεγονός που οδηγεί σε μια εμφανή αντίφαση αναλύσεων των επιτηρητών της Τρόικα.
Θεωρούμε πως η πολιτική ηγεσία θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε:
• Άρνηση απέναντι στην αναποτελεσματική και παράλογη απαίτηση της Τρόικας.
• Εφαρμογή της νομοθεσίας που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρεπείς συνθήκες .
Σε διαφορετική περίπτωση πολύ φοβόμαστε πως η πιθανή υπερίσχυση της απαίτησης θα αποτελέσει “casus beli” για της δυνάμεις της εργασίας.
Για το Δ.Σ. του Π.Σ.Χ.Β.
Η Πρόεδρος: Χ. Παπαχρήστου
Ο Γεν. Γραμματέας: Φ. Μακρυπούλιας
